Կա արվեստների արվեստ, որին անծանոթ զորավարը միայն դիպվածով կարող է դափնիներ շահել: Մարդկային սիրտը ճանաչելու և այն վարելու արվեստն է դա: Զուտ հոգեբանորեն վերցրած ճակատամարտն այլ բան չէ, եթե ոչ ինքնամարտ: Հրամանատարը ինքնաղեկավարությամբ է ղեկավարում իր զորամասը: Ղեկավարելով ինքն իրեն, իր ներքին հոգեկան աշխարհը՝ նա ղեկավարում է և իր զորամասը: Պայթեց առաջին գնդակը՝ իրական վտանգի թագավորությունը թևակոխելու առաջին վայրկյանից մինչև ռազմագործողությունների դադարը, մինչև հաշտության կնքումը՝ ղեկավարն ունի մի հատիկ անելիք - արի և խանդավառ վիճակի մեջ պահել իր զորամասերի հավաքական սիրտը:
Առաջնորդը կենդանի խորհրդանշան է հաղթանակի և պարտության, փառքի և անփառունակության, աղբյուրը խանդավառության, հոգեբանական գինովության, ինչպես և հուսալքումի:
Թերթեցեք անվանի ռազմավարների կյանքի և գործերի գիրքը և պիտի համոզվեք, որ այն բոլորը, որոնք պատերազմի վարպետ անունը և արնոտ հետքերեն թողել պատմության մեջ՝ եղել են հանճարեղ հոգեբաններ:
Առաջնորդը կենդանի խորհրդանշան է հաղթանակի և պարտության, փառքի և անփառունակության, աղբյուրը խանդավառության, հոգեբանական գինովության, ինչպես և հուսալքումի:
Թերթեցեք անվանի ռազմավարների կյանքի և գործերի գիրքը և պիտի համոզվեք, որ այն բոլորը, որոնք պատերազմի վարպետ անունը և արնոտ հետքերեն թողել պատմության մեջ՝ եղել են հանճարեղ հոգեբաններ:
Գարեգին Նժդեհ,
<<ՀԱՅՐԵՆԻՔ>> Ակումբ, 2013
<<ՀԱՅՐԵՆԻՔ>> Ակումբ, 2013
Комментариев нет:
Отправить комментарий