ԳԱՐՈՒՆԸ, ՄԻԵՎՆՈՒՅՆ Է, ԳԱԼՈՒ Է

   Հետաքրքիր է, ի՞նչ ուժ կարող է արգելել գարնան գալուն - և ոչ մի ուժ. միևնույն է, գարունը գալու է: ԵՎ ի՞նչ ուժ կարող է արգելել գարնանը ծիրանի ծաղկելուն - և ոչ մի ուժ. միևնույն է, ծիրանին ծաղկելու է:

   Գարունը գալիս է մեզանից անկախ: ԵՎ մենք ուզենք, թե չուզենք, հրաժարվում ենք ձմեռվա շնորհած բոլոր արհեստական ՙպաշտպանիչ՚ միջոցներից՝ դեն ենք գցում վառարանը, վերարկուն... Գարունը կյանքի  նորոգումն է ձմեռից՝ հարաբերական մահից, հետո: Ծիրանին ինքը չի որոշում՝ ծաղկել, թե ոչ: ԵՎ մենք չենք որոշում՝ հրաժարվել ձմեռվա արհեստական միջոցներից, թե ոչ: Գարունն է պարտադրում վերադարձ դեպի բնական ապրելակերպ

:

   Նույն օրինաչափությամբ, արդեն մոտենում է Տիեզերական Գարունը, որը Երկրի վրա արտահայտվում է Տիեզերական Հուրի՝ Էներգիայի առավել կուտակումով: Ի՞նչ ուժ կարող է արգելել Տիեզերական Գարնան հաղթարշավին - և ոչ մի ուժ: ԵՎ ի՞նչ ուժ կարող է արգելել Երկրի բնական Տեսակների՝ Ազգերի ՙծաղկելուն՚ - դարձյալ ոչ մի ուժ: ԵՎ անկախ մեր կամքից, միևնույն է, մենք դեն ենք նետելու 2 - 2,5 հազար տարի տևած Տիեզերական Ձմռան շնորհած բոլոր արհեստական միջոցներն ու կառույցները և վերադառնալու ենք բնական ապրելակերպին: Մեռնելու են այդ բոլորը՝ կուսակցություններ, գաղափարախոսություններ, կրոններ..., և մնալու է Ազգը, որպես Բնական Որակական Ամբողջություն: ԵՎ Ազգը իր բնական կառույցներն ու հարաբերություններն է հաստատելու: Դա Բնության պահանջն է, դա Գարնան պահանջն է: 

   ԵՎ Տիեզերական Գարունը հենց Արարատում է իր առաջին ճաճանչները սփռելու: ԵՎ Գարնան հենց առաջին Արևով է ծնվելու Հուր-Աստված Վահագնը հենց Արարատում՝ հովանավորելու և զորացնելու Աստվածամարդերի Ցեղը Արի:

   ԵՎ Արի Հայը միայն Արարատում կդիմավորի Վահագնին, միայն Արարատում Վահագնի Զորությամբ կզորանա և կհավերժի որպես Աստվածամարդ:

   Արարատը սովորական հող չէ: Արարատը Արիների արարման վայրն է, և Արիները գենետիկական կապ ունեն իրենց Արարատի  հետ: Արարատն իր մեջ ամեն մի Արի Հայի արմատն է կրում ու փայփայում: Ամեն մի Արի Հայ իր մեջ մի կտոր Հայրենիք է կրում: ԵՎ թող ամեն մի Արի Հայ միանա իր արմատին Արարատում և իր միջի Հայրենիքը ամբողջացնի Արարատի զգացողությամբ. և զորանա ու դիմավորի Վահագնին: Քանզի Վահագնը միայն զորավորներին է հովանավորելու - նրանց, ումից աստվածներ կծնվեն:

   Տիեզերական Գարունը, միևնույն է, գալու է. Վահագնը, միևնույն է, ծնվելու է. և Արի Ազգս Հայոց, Վահագնի Զորությամբ օծված, միևնույն է, ծաղկելու է Արարատում...

Ուխտագիրք Արորդյաց